Pomiary sytuacyjno-wysokościowe

Pomiary sytuacyjno-wysokościowe należą do grupy pomiarów bezpośrednich, wymagających od geodety bezpośredniego kontaktu z przedmiotem. Są wymagane tam, gdzie nie ma mapy zasadniczej lub jest nieaktualna.

Pomiar taki dostarcza niezbędnych danych geograficznych o położeniu szczegółów sytuacyjnych w danym układzie współrzędnych. Czynności, których wówczas trzeba dokonać, mają na celu przedstawienie na mapie geodezyjnej sytuacji, jaka istnieje w terenie. W wyniku pomiaru powstaje mapa do celów projektowych, a także zasadnicza, numeryczna i sytuacyjno-wysokościowa. To właśnie one są niezbędne, by zrealizować inwestycję, która wymaga pozwolenia na budowę.

Podczas dokonywania pomiary sytuacyjno-wysokościowego opieramy się o geodezyjną osnowę poziomą, a także wysokościową. Pomiar sytuacyjny to identyfikacja oraz określenie położenia punktów załamań obrysów obiektów powierzchniowych, osi obiektów liniowych oraz geometrycznych środków obiektów punktowych. Wykonywany jest metodą biegunową, domiarów prostokątnych lub wcięć kątowych i nawigacji GPS. Pomiar wysokościowy natomiast polega na zmierzeniu różnic wysokości pomiędzy punktami obiektów. Umożliwia to określenie wysokości punktów i zbadanie ich wysokości w układzie.